Fluitje

20 - 28 augustus 2012

Tijd voor verse groente.  Op zoek naar een winkel in de buurt stuiten Lars en Ingrid op een grote overdekte markt. Leuk om daar je groente en fruit te kopen. Eigenlijk is 11.00 uur al te laat. De meeste groenten zijn uitverkocht. Het is een leuk spelletje om aan te wijzen, te laten wegen en af te rekenen. De Chinezen vinden het prachtig. Twee witneuzen die boodschappen komen doen. Er zijn ook kraampjes met kruiden. Zouden ze ook bouillonblokjes of iets dergelijks verkopen? Met het boekje “ Hoe zeg ik het in het Chinees” begrijpen we dat dit niet te koop is op de markt. In de supermarkt konden we het ook al niet vinden. Dat wordt zelf bouillon trekken voor de soep.

Lars en Ingrid lopen gewapend met een tas met groente en fruit terug naar huis. Het is warm en vooral vochtig. We lopen veel te snel. Binnen de kortste keer zijn we doorweekt. We proberen zoveel mogelijk in de schaduw te lopen, maar het blijft klef. De dagcrème loopt spontaan van mijn gezicht.

Vanmiddag komt de loodgieter meldt de huisbazin. We hebben ‘geklaagd’, want uit de douche bij Lars komt kokend water en wanneer je er koud bij mengt komt er alleen koud water uit de kraan. Het blijkt dat de geiser het niet aan kan. Maar, de huisbazin zal de loodgieter sturen, die kan de geiser goed afstellen. In de loop van de middag wordt er vanaf beneden gebeld. Een hoop gebrul door de intercom. Dat zal de loodgieter zijn. Mensen die bij ons moeten zijn kunnen tot aan de lift komen (of ze moeten 16 trappen willen lopen, maar die zijn we nog niet tegen gekomen). Het is gebruikelijk dat je de bezoekers met de lift gaat halen. Want voor de lift heb je een pasje nodig. Beneden aangekomen gaat de liftdeur open en er staat een heel klein Chineesje met een veel te grote broek met veel te lange pijpen te wachten. Ja, hij moet bij ons zijn. En hoe vertel je aan de Chinese loodgieter wat er aan de hand is. Gewoon met handen en voeten. Het lijkt wel mime. Na een half uurtje prutsen en testen heeft het Chineesje natte sokken (iedereen trekt bij binnenkomst netjes de schoenen uit) en natte broekspijpen en komt er nog steeds kokend water uit de douche.

Dan maar een telefoontje naar de huisbazin om een boiler te laten installeren. Dat vindt ze een goed plan en ze laat er geen gras overgroeien. Morgen wordt het ding geïnstalleerd.

De volgende dag sta ik sta te strijken in de woonkamer en hoor ik getik. Vreemd. Waar komt het vandaan? Na een paar minuten houd het op, maar ondertussen is de wasmachine gestopt met het programma.  Opeens gaat het programma verder. Vreemd.

Een kwartiertje later……….. tik, tik, tikkerdetik. En de wasmachine stopt weer. Een kijkje bij de stoppenkast (een klein paneeltje naast de voordeur) levert niets op. Alle switches staan goed. Vreemd.
Het lijkt wel een spelletje te worden. Tikkerdetik en de wasmachine stopt. Nog een keer bij de switches kijken. Het paneeltje komt een beetje uit de muur. Een ferme klap erop in de hoop dat hij weer in de muur verdwijnt. Jemig………. blauwe vlammetjes komen uit het paneel. De wasmachine stopt er weer mee. Maar een paar minuten later wordt het programma weer voortgezet. Vreemd.
Maar uiteindelijk stopt het programma toch en er komt ook geen warm water meer uit de kraan. Oei.

Omdat we in de 2^e badkamer een boiler willen laten plaatsen vragen we of de techneut ook gelijk naar de stoppenkast wil kijken. De huisbazin vindt het een goed plan.

’ s Avonds om 19.00 uur staat er vier man sterk voor de deur. De boiler wordt uitgepakt, de doos in elkaar gevouwen en gevieren lopen de mannen naar de badkamer. Helaas, de boiler van 100 liter past niet in de badkamer. De mannen schreeuwen naar elkaar. Gewoon praten kan hier blijkbaar niet. Ze schreeuwen, de een nog harder dan de ander. Dan verplaatst het gezelschap zich naar de stoppenkast. Hoe zeg je in het Chinees dat er blauwe vlammen uit het kastje komen. Uiteindelijk begrijpen ze het en morgen komen ze toch terug met een kleinere boiler, dan wordt ook het kastje nagekeken.

De volgende dag om 10.00 uur staat de ploeg weer voor de deur. Weer met 4 man wordt er geschreeuwd naar elkaar. Waarover praten zij…..

Gelukkig verspreiden ze zich over de badkamer en de stoppenkast. Dat is al iets rustiger dan met 4 naar elkaar schreeuwen. Blijkt dat een van de switches is doorgebrand. Dat verklaart dus de blauwe vlammen. Ik wil niet weten hoe alle draadjes in het kastje met elkaar verbonden worden, het is een grote warboel, maar als het kastje weer dicht gaat doet alle elektriciteit in huis het weer.

De installatie van de boiler zou met 2 uurtjes gefikst zijn. Not……….4,5 uur zijn de mannen bezig. Gelukkig zijn ze nog maar met z’n tweeën en het zusje van de baas. Die is meegekomen om te vertalen. Goed bedacht, maar het arme kind spreekt 4 woorden Engels en is niet te verstaan. Ze zit op de bank met haar mobieltje te spelen totdat………….de batterij leeg is.

Eindelijk…ze zijn klaar. Ze laten een enorme puinhoop achter, maar ik ben een ster in poetsen geworden en boen de badkamer weer spic en span. Lars neemt een douche en gilt dat hij eindelijk prima, constant warm water heeft. Joepie.

We moeten nog opschieten om op tijd klaar te staan. Vanavond is er een party voor ‘De Henk’s coming’.

Om 18.00 uur worden Lars en ik opgehaald en vertrekken we richting Dinosaur Park. In het restaurant is een VIProom gereserveerd en is het gehele personeel (20 man/vrouw) aanwezig om ons welkom te heten, eten en vooral drinken in China.
We krijgen heerlijk eten. Het staat op een groot draaiplateau. Je draait net zo lang tot je iets lekkers voorbij ziet komen. We krijgen een welkomstdrankje. We noemen het voor het gemak: Chinees Molotov cocktail. Er staat een piepklein glaasje naast het grote, model rode wijnglas. Allereerst worden we welkom geheten door de directeur. We proosten, bottums up, is de bedoeling. Mooi niet. Veel te sterk om een wijnglas achterover te kieperen. En dan verder met eten. Ondertussen komt iedereen om de beurt langs en heet ons welkom in China. Er volgt elke keer een persoonlijke bottom up. We maken dankbaar gebruik van het kleine glaasje en Ingrid smokkelt om er maar een klein beetje in te doen. Het is wel een mooi ritueel dat iedereen persoonlijk langs komt.
Voor Lars is er kokosmelksap en gezoete koude thee (uit een pakje).

De volgende dag is het tijd om de voorraad in de kasten aan te vullen. Lars en Ingrid lopen rustig naar Wanda Plaza. Daar is een ruim gesorteerde supermarkt. Terug met de taxi. Moet een makkie zijn. Er rijden genoeg taxi’s. Het begint een beetje te regenen en binnen de kortste keren hoost het en begint het flink te onweren. Gauw een schuilplaats zoeken. Na een halfuurtje houdt het onweren op en miezert het nog een beetje. Weer op zoek naar een taxi. De miezer verandert plotseling in een hevige bui en voordat we eindelijk een taxi hebben zijn we doorweekt. Eigenlijk wel lekker zo’n frisse douche in de hitte. We worden voor de gate van de compound afgezet, er mogen geen taxi’s de compound op. Het is nog even lopen en we zijn allebei doorweekt. Maar hebben pret voor tien. Thuis snel onder de douche. Leuk avontuurtje vond Lars.

Zondag is het tijd voor een uitstapje. Changzhou beschikt over een heus dinosaurus pretpark. Een soort Efteling, maar dan in het teken van dino’s. En laat Lars daar nou nog steeds geïnteresseerd in zijn. Het is niet ver vanaf ons appartement. We besluiten om een jaarabonnement te nemen. Bij het tweede bezoek hebben we het er al uit. Het is wel weer een heel gedoe om uit te leggen dat we een jaarkaart willen. Maar bij de derde juffrouw achter het loket krijgen we wat we willen. Moeten we nog wel naar de overkant van het plein voor pasfoto’s en vingerafdruk! Gelukt, we kunnen tot augustus volgend jaar elke dag naar het Dino Park.

We verkennen het park en het is reusachtig. Vol met achtbanen, enge schommels, kermisbanken en nog veel meer. Er is een prachtig dinomuseum. En dan ontdekt Lars het Waterpark. Met glijbanen in alle soorten en maten. Het waterpark is van 12.00 tot 16.00 gratis. Tussen 17.00 en 22.00 uur kost het RMB 40. Vandaag geen zwemspullen bij ons, maar morgen?

De volgende dag gaan Lars en Ingrid weer naar het Dino Park. Nu gewapend met zwemkleding en handdoeken. Het is een attractie op zich om het waterpark binnen te komen. Chinezen kennen alleen het recht van de sterkste en hebben geen oog voor de medemens. Het is dus een enorm gedrang bij de poortjes om binnen te komen. Voordringen is het devies. Eindelijk zijn we binnen. Leggen onze spullen in de daarvoor bestemde lockers en op naar het zwemparadijs. We nemen de glijbanen en de stroomversnelling. Zwemmen in de fake zee met een heus betonnen strand, in de kleur zand, dat dan weer wel. Alleen horen we elke keer fluiten. We kijken om ons heen en zien diverse badmeesters heftig fluiten op hun voetbalfluitje. Het snerpende geluid doet pijn aan je oren. Er mag werkelijk niets, behalve netjes zwemmen of glijden. Met je voet op de rand van het bassin staan levert je een fluitje op. Zitten op de rand levert je een concert op. Met slippers het zwemparadijs betreden levert je tenminste een heel fluitconcert op met invalshoeken uit het Noorden en Zuiden. En denk maar niet ik doe het toch, want dan komt de badmeester naast je staan en fluit snerpend in de oor. Nee, niet gewoon zeggen, maar je macht als badmeester inzetten.

Het doet Ingrid denken aan Herr Frau Major werkzaam in de Indian Pacific trein, Australië (http://www.sum-it.nl/no200104.html).
Gelukkig zijn we inmiddels gewend aan gebaren en weten we binnen de kortste keren wat wel en niet mag. Met verbrande gezichten gaan we twee uur later terug naar huis.

In de loop van de week krijgen we bericht van school dat dinsdag 28 augustus de uniformen opgehaald kunnen worden. De directeur zal dan ook iets vertellen over de startdatum, want 29 augustus is de school nog niet klaar.

Dat is een tegenvaller. Lars heeft zin om naar school te gaan, maar zal nu nog een week moeten wachten. Vanmiddag zijn we naar school geweest. Een prachtig gebouw waar nog keihard wordt gewerkt. Maar we zien dat alles in een rap tempo gaat. Voor de ingang van de school is het de bedoeling dat er een grote rand gras komt. Een aantal Chinese mannen en vrouwen zijn bezig graszoden te leggen, afmeting 50 x 50 cm. Dat zal nog wel een paar dagen duren zeggen we nog als we naar binnen gaan. Niets is minder waar. Na anderhalf uur ligt de hele rand (toch zeker zo’n honderd meter lang en 5 meter breed) vol met graszoden. Je moet niet vragen hoe maar ze liggen er wel!

Het ziet er allemaal prachtig uit. Met vrolijke kleuren is de aula ingericht. Er is een apart gedeelte met leuke tafels en stoelen waar de kinderen zullen lunchen. De rondleiding gaat langs alle klaslokalen. Naast de gewone leslokalen, die er fris en vrolijk uitzien, is er lokaal voor ICT (er staan wel 20 spiksplinternieuwe MAC’s, een lokaal waar kookles gegeven zal worden, een lokaal voor proefjes, een lokaal met 20 keyboards voor de muzieklessen, een supergrote bibliotheek die in het midden van de tweede verdieping is gevestigd en er uitziet al een soort vissenkom. Lars is onder de indruk. Helemaal als we langs de gymzaal komen. Nee, niet een gewone gymzaal, maar een heuse sporthal. En dat is de boosdoener die er voor zorgt dat de school niet start op 29 augustus. Er is een aantal weken een typhoon langs Changzhou gekomen en heeft schade aangericht aan het dak van de sporthal. En geen sporthal, geen school. Ik denk dat er in Breda gezegd zou zijn: de gymzaal is weliswaar nog niet klaar, maar de gewone lessen starten toch echt. Er wordt ook nog druk gewerkt aan het zwembad. Dat zal pas klaar zijn in januari a.s.

Het is nog steeds niet helemaal duidelijk met welke nationaliteiten Lars in de klas komt. In ieder geval een meisje uit Schotland en een jongen uit Korea. Op het plein voor de school bewonderen we ook de schoolbus. Die komt Lars elke morgen om 07.32 uur! ophalen bij de gate van de compound en ’s middags om 15.15 uur wordt hij daar weer afgeleverd. Dat zijn nog eens dagen.