Eindelijk is het dan
zover. We hebben alle 3 een visum. Wel raar dat Henk een visum heeft voor 3
maanden, single entry, en Lars en Ingrid voor 6 maanden met dubbel entry. Het zal wel, we
kunnen gaan. Op zaterdag 11 augustus staat om 16.00 uur de taxi voor. We zijn
er klaar voor. Uitgezwaaid door alle lieve buren rond ons. Dag, tot over een
jaar….
Tegen 18.00 uur zijn we
op Schiphol. Inchecken gaat vlot en dan door de douane. Nog wat boodschappen
doen en de laatste bitterballen eten.Om 21.30 uur gaan we de lucht in. We nemen een wijntje en tomatensap en toasten op China.
Na een goede ´nachtrust´ komen we om 14.00 uur plaatselijke tijd aan in Shanghai. Door de douane gaat snel, geen enkel probleem. De koffers komen er aan en dan gaan we op zoek naar Bruce, de chauffeur die ons in 2.5 uur naar Changzhou brengt.
De eerste nachten hebben
we in Traders Fudu geboekt. Een heerlijk comfortabel hotel. Nog wat eten,
douchen en slapen.
De volgende morgen haalt
Bruce ons op. Eerst boodschappen doen om te poetsen in het appartement. Oooohhh,
wat valt dat tegen. Het appartement ziet er op zich schoon uit, maar als de
koelkast open gaat komt de stank ons tegemoet. Dat wordt soppen. Zelfs de
rubbers rond de deuren gaan er uit. De smurrie is walgelijk. De smaakpolitie
kan hier zijn lol op. Bij elk kastdeurtje dat in de keuken open gaat komt er
een nieuwe ranzige verrassing naar voren. Gelukkig dat het fornuis 2 pitten
heeft, die passen precies in een teil met kokend water. Na een dag weken zijn
ze zover om schoongemaakt te kunnen worden.
Dinsdag is het al vroeg tijd
voor de health check. In Nederland zijn we ook al door de molen gegaan (met dank
aan Jeanine) omdat er anders geen visa zouden worden afgegeven. In China dus
nog een keer, anders geen werk- en verblijfsvergunning. We worden opgehaald en
naar de Travel Health Clinic van Changzhou gebracht. Elaine haalt de formulieren
voor ons en brengt ons eerst naar de bloedafname. Goed opletten op schone
naalden, gelukkig die zijn er. Daarna wordt de lijst afgewerkt, ecg met van die
ouderwetse zuignappen, meten, wegen, oren en ogen (met je bril op), in flesjes
ruiken en vertellen wat je ruikt, thoraxfoto gewoon met je kleren aan. Een echo
van je buik waar de dame bij Ingrid brult OPERATION!! Huhh…moet ik geopereerd
worden? Wat is er aan de hand? Ben je een keer geopereerd, de galblaas is zoek?
Ja, dat klopt, jaren geleden. En dan is er ook nog de urinetest. Het is
lachwekkend, we krijgen er de slappe lach van. We krijgen een klein plastic
bakje (met barcode) en worden naar het toilet gestuurd. Voor heren is het gemakkelijk,
maar voor dames? Hangend boven een chinees toilet (Frans hurktoilet moet hier
zijn uitgevonden) probeert Ingrid een beetje in het bakje te mikken. Het is te
zot voor woorden. Alle dames en heren doen de bakjes (zonder deksel) in de
daarvoor bestemde kartonnen doos. De bakjes staan gezellig naast elkaar en alle verschillende
kleuren inhoud wiebelen vrolijk, op goed geluk dat er niets uit gutst. Dan is
de lijst afgewerkt. Rest nog het afrekenen en a.s. vrijdag (17 augustus)
krijgen we de uitslag.
Na de check gaan we met
Bruce weer op pad om nog meer schoonmaakmiddelen te kopen. De bleek is moeilijk
te vinden, die staat dan ook tussen de wasmiddelen, want die wordt gebruikt om
wit nog witter te maken. Niet zo gek, want het water hier is niet te drinken en
ziet er een beetje grijs uit. We hebben dan ook een watermachine in de keuken
staan voor warm en koud drinkwater. Het is een kwestie van bellen, afspraak
maken en de waterman komt tegen inlevering van een bonnetje (per fles) grote
flessen water brengen. Hij spreekt zelfs een woordje buiten de deur, Thank you,
bye, bye!
We hebben besloten nog
een extra nacht in het hotel te blijven, omdat eerst het grootste gedeelte
schoon moet zijn, voor we intrekken. Woensdag (15 augustus) is het zover. Het
appartement ziet er bijna spic en span uit. De slaapkamers, badkamers en keuken
zijn schoon. Gelukkig.
De eerste nacht in het
appartement is vreemd, we hebben het koud van de airco, het bed is nog niet
ingelegen en het kussen is prut. Maar ach alles went. De volgende morgen
ontbijten we met oreo’s en bananen. Daarna weer verder poetsen. ’ s Avonds gaan
we lekker uit eten. Een van Henks collega’s heeft een briefje gemaakt met
gerechten die erg lekker moeten zijn. Ze maakt een reservering in het
restaurant hier om de hoek. Het briefje is er om niet weer hetzelfde te eten.
Google vertaler is niet zo uitgebreid dat we alle variaties kunnen opzoeken. En
de menukaart biedt helemaal geen soelaas, die is alleen in het chinees en er is
niemand in het restaurant die een woordje Engels spreekt. Dus met een soort
boodschappenbriefje doen we onze bestelling. En……. het is heerlijk (vindt
ook Lars!!).
nmiddels hebben we
internet, maar niet zo’n snelle verbinding als in Nederland. En nee Google is
moeilijk en Facebook is helemaal uit den bozen. Dus een VPN verbinding. Dat
gaat prima. Alleen als de stroom per ongeluk even hapert ligt de beveiliging er
af, de hele flat kan meegenieten. Henk kan het zelf niet wijzigen want…. alles
staat in het Chinees en dat kunnen we niet lezen. Dus maar weer een afspraak
maken met de whizzkid van kantoor.
Lars heeft kennisgemaakt
met de directeur van zijn nieuwe school (www.cztis.com). Hij moest wat kleine testjes doen
zoals een stukje lezen en schrijven (in het Engels) en sommen maken. Oei die
vielen tegen. Staartdelingen is in Nederland niet van deze tijd, maar op de
Internationale School wel. Lars is niet slecht in rekenen, maar hier werd hij
niet vrolijk van. Henk is bezig hem uit te leggen hoe staartdelingen werken. De
open dag van de school die gepland stond voor zaterdag 18 augustus gaat niet
door. Een aantal dagen voor onze komst in China heeft het hier flink gewaaid. Een tyfoon is rakelings langs de stad gegaan, maar omdat de school aan de rand
van de stad ligt is er wat schade ontstaan. We weten inmiddels dat Lars in de
klas komt met totaal 4 kinderen. Een meisje uit Thailand, een jongen uit Korea,
Lars en …. een meisje uit Nederland. Dat wordt vast een gezellige boel. De
eerste schooldag is op 29 augustus as, dus nog 10 vrije dagen voor Lars.
Zaterdag met z’n 3en
naar Wanda Plaza gelopen. Een gloednieuw winkelcentrum op een klein half uurtje
lopen. Het is warm om te lopen, toch geen gek idee van de Chinezen om met een paraplu te lopen. Het winkelcentrum heeft prima winkels en 2 grote
supermarkten (Tesco en Walmart). We verkennen het winkelcentrum, kopen
sportschoenen voor Lars, eten heerlijk bij de Japanner en doen boodschappen.
Het is een sport om tussen alle wasmiddelen de fles met wasverzachter te
vinden. Maar het boekje ‘Hoe zeg ik het in het Chinees’ biedt uitkomst. Een
allervriendelijkste mevrouw helpt Ingrid. Samen met het boekje en wijzen komen
we er uit. Wat een lol. De supermarkt op zich is een hele belevenis. Jammer dat
het blog geen geur afgeeft, maar misschien kan je je er iets bij bedenken J
Met tassen vol gaan we
op zoek naar een taxi. En hoe zeggen we waar we heen willen? Gewoon met een
briefje met daarop in Chinese tekens ons adres. En na 15 minuten worden we
keurig bij de ingang van de compound afgeleverd. Kosten EUR 1,10. Daar loop je geen
zonnesteek voor op.
Vandaag ( zondag, 19
augustus) zijn we naar Ikea in Wuxi geweest. Wuxi ligt op ruim een half uur
rijden van Changzhou. Bruce heeft ons gebracht en na 2,5 uur winkelen bij Ikea
kwamen we met 2 boodschappenkarren vol spullen terug. Inmiddels heeft alles een
plek gekregen en ziet ons appartement er prima gepimpt uit.
Morgen weer een dag…….