Na 15 weken wordt het toch tijd om op zoek te gaan naar
een kapper.
Allereerst doen we een poging in Wanda Plaza, een winkelcentrum met
redelijk luxe winkels.
Helaas, er is niemand van het zeker 15 man/vrouw sterk
personeel die Engels wil proberen. Met een no English….no Business loop ik weer
pissig naar buiten. Wat is dat toch…ik kan er maar niet aan wennen.
Via mijn eigen kapsalon (thuis) krijg ik een adres van een kapsalon
waar dezelfde producten worden verkocht als ik gewend ben. Helaas is mijn
hoofdhuid niet tegen alle merken bestand. Ik heb al een aantal keer een ontstoken
hoofdhuid gehad vanwege shampoo, conditioner waar iets in zit dat een slechte
reactie geeft op mijn hoofd. Dus…. helemaal blij op zoek naar de kapsalon. Via
Google Maps blijkt het adres op zo’n 13 kilometer van ons huis te liggen,
ergens in the middle of nowhere. Uit verder onderzoekt blijkt de postcode niet
juist te zijn. Jammer, ik had me zo verheugd om tenminste 1 kilo haren van mijn
hoofd te laten knippen. Maar Henk zou Henk niet zijn om toch verder te speuren
en die zoektocht levert op dat de kapsalon op 10 minuten fietsen van ons huis
is gevestigd. Nu nog een afspraak maken.
Bij binnenkomst word ik begroet door
een alleraardigst meiske dat een paar woordjes Engels spreekt. Dat biedt
kansen. Ik vraag of ik een afspraak voor morgen kan maken, een mens moet zich
toch een beetje kunnen voorbereiden op zijn nieuwe coupe. Morgen, nee dat kan
niet. Ik krijg een soort menukaart gepresenteerd waarop (ook in het Engels,
joepie) een aantal ‘gerechten’ staat. Wassen, knippen, föhnen door een medior,
senior of executive kapper. Natuurlijk met bijbehorend prijskaartje. Nou heb ik
wel een klein beetje lef en besluit niet voor het beste te gaan, maar zoals het
een echte Hollander betaamt voor de middenmoot. En niet wachten tot morgen, de
klok geeft aan dat ik over 1 minuut aan de beurt ben. Slik. Mijn tas wordt
opgeborgen in een kluis en ik word naar de was afdeling gebracht. Geen stoel
met een wasbak er achter, waar je vaak met een stijve nek vandaan komt, maar
een heus bed met aan het hoofdeinde een wasbak. Je ligt dus met je hoofd in de
wasbak. Een jongen met mondkapje, heel gewoon, begint mijn haren te wassen. Ik
moet zeggen, heerlijk zo’n hoofdmassage.
 | |
| En boven me hangt een supergrote spiegel. Gelukkig nu kunnen jullie meegenieten. |
Na het wassen mag ik plaatsnemen en
begint de inmiddels gearriveerde medior kapper met mijn haar te FOHNEN. Hoe ga ik nu
uitleggen dat hij niet moet drogen, maar knippen. Of als het zo moet zijn bemoeit
(gelukkig) mijn buurvrouw zich er mee. De Chinese dame die naast me zit spreekt wat Engels. Ik leg haar uit dat hij niet moet drogen, maar moet
knippen. Ze vertelt dat het hier niet gebruikelijk is om nat haar te knippen.
Dan leg ik uit dat er een stukje van de lengte af moet en mijn bos flink moet
worden uitgedund. De medior kapper begrijpt de boodschap en begint te knippen.
Vriendelijk laat hij eerst zien hoeveel hij denkt dat er van de lengte
af moet. En daarna gaat hij aan het uitdunnen. De Chinezen kijken met stomme
verbazing naar de blonde (verf) lokken die van mijn hoofd komen. De dame naast
me vertelt dat de kapper helemaal verbaast is. Mijn haar voelt zo anders aan dan
dat hij gewend is. Zelfs het mannetje dat de haren opveegt geloofd het niet en
pakt een pluk haar en voelt er aandachtig aan.
En dan is de kapper klaar. Ik
moet zeggen het resultaat is prima. Een pak van mijn hart.
De dame naast me
beveelt ook nog de manicure aan. Een heerlijke handmassage, schone, gevijlde en
gelakte nagels geven me een blij gevoel. Na anderhalf uur sta ik weer buiten,
nadat ik de totale rekening van (omgerekend) €20,-- heb betaald. Ik kan er weer
15 weken tegen ;-)
