Inmiddels zijn we ruim 3 maanden in China. ‘Ze’ zeggen dan dat je de ergste tijd hebt gehad. Met ergste bedoelen ‘ze’ dan het gewend raken aan je nieuwe woon- en werkomgeving.

Dus het wordt tijd om iets te schrijven over ons dagelijks leven. Dat het anders is en soms ongemakkelijk kan ik je nu al verklappen.

Zo wordt altijd aan mij gevraagd: ………”En hoe gaat het nou met jou, wat doe je de hele dag?”

Eigenlijk helemaal niks en toch verveel ik me geen minuut! Om een voorbeeld te geven: ik ben bijna een dag zoet met het halen van de boodschappen. Eerst vragen of Bruce tijd heeft om te gaan shoppen, lees rijden naar de supermarkten. Daarbij moet ik rekening houden met het tijdstip, want strikt 11.30 uur is het lunchtijd in China. Bruce heeft er een broertje dood aan om dan op mij te moeten wachten. En dat het lang duurt, kan ik je nu al vertellen. Ok, als de afspraak is gemaakt (’s morgens om 08.00 uur) rijden we ongeveer half uur tot drie kwartier voordat we bij de supermarkt aankomen. Ja, ja, er zijn er genoeg in de omgeving, maar die zijn of niet uitgebreid of ze verkopen alleen Chinese waar. Wij vinden het prettig om ook Westerse spullen te kunnen kopen. Wanneer de kar is volgeladen loop ik naar de auto. Helaas kan je niet altijd de auto bij de uitgang parkeren en nog erger…je kunt niet met je kar bij de auto komen. Dus met volle boodschappentassen ongeveer 300 meter zeulen naar de auto. Bruce ziet het niet, want die ligt gestrekt op de voorbank, te dutten, te mailen of muziek te luisteren of alle 3 tegelijk.

Dan naar een andere supermarkt voor de aanvulling die ze in de eerste winkel niet hadden. Dat betekent weer zo’n 30 minuten door het verkeer crossen. Gelukkig is Bruce een goede chauffeur, hij is alert en heeft al menig keer een botsing voorkomen. In het verkeer geldt het recht van de sterkste, de snelste en de slimste. Goed, bij de volgende winkel aangekomen weer hetzelfde ritueel. We zijn dan een halve dag onderweg als we weer thuis zijn. En Bruce is nu getraind om de zwaarste tassen te dragen. Het is al aan het eind van de ochtend of halverwege de middag als ik weer thuis ben.

En dan komt Lars weer uit school, tenminste als hij niet belt dat hij bij een van zijn klasgenootjes gaat spelen. Dat betekent dan weer dat ik om 17.00 uur een taxi moet charteren om hem op te gaan halen. Eerst betaalde ik de taxi wanneer ik op het afspraakadres was gearriveerd. Dan moesten we maar weer zorgen een nieuwe taxi aan te houden en bij sommige compound ’s is dat erg lastig. Nu spring ik de auto uit, laat de deur openstaan, bel aan en sleur Lars bij de afspraak vandaan. Jumpen we samen in de taxi en ik probeer te zeggen dat hij weer naar ons huisadres moet rijden. Maar, of mijn Chinees is nog te slecht of de taxichauffeurs zijn dom want ze begrijpen het nooit. Dan maar weer het briefje laten zien waarop ons adres in het Chinees staat. Het is tegen zessen als we thuiskomen. Koken, eten en relaxen. Pffff … wat een dag.

De boodschappen op de versmarkt (ook wel ‘wet market’ genoemd) gaan sinds het bezoek van Peter een stuk eenvoudiger als het gaat om het vervoeren van de plastic tassen per fiets. Peter heeft een super fietstas voor me meegenomen (zelf besteld bij Pimp je Fiets). En elke Chinees lacht zich een kriek wanneer hij mij ziet fietsen. Het is al een keer gebeurd dat er een tegen een paal reed omdat hij zo in trance was van mijn Koeienfietstas…haha ha. In de tassen passen zoveel spullen dat mijn mandje voorop alleen nog dienst hoeft te doen voor het bergen van mijn handtas en fietsslot.

Soms verlang ik er naar om even in de auto te springen en binnen een half uur weer terug te zijn met alle boodschappen voor de hele week. Boodschappen doen is hier zo Anders.

En zelf autorijden kunnen we vergeten. Het is te gevaarlijk, want als je een ongeluk krijgt ben je als buitenlander altijd de sigaar. Je zult nooit je gelijk krijgen. Als ze weten dat je voor een buitenlands bedrijf werkt valt er veel geld te halen zo wordt hier geredeneerd. We zijn dus afhankelijk van chauffeur of taxi. Hoe Anders dan thuis.

Groente en fruit is hier te koop in alle soorten en maten. Ook snijbonen, sperziebonen, kousenband, rode en witte kool, wortels, paprika’s, uien, tomaten, komkommers, aubergines, courgettes, champignons en heel veel andere paddenstoelen, taugé, aardappelen (beetje zoet), appels, sinaasappels, mandarijnen, mango’s, ananas, kiwi’s. Alleen, niet kant en klaar zoals wij bij menig supermarkt kunnen kopen. De groenten moeten goed gewassen worden, het liefst met warm water. Dat lost de bestrijdingsmiddelen (pesticiden) beter op dan wanneer je in koud water wast. Een beetje Anders, maar niet veel verschil.

Het is inmiddels winter aan het worden. En ja wij vinden 16 graden overdag nu ook koud. Na vijf uur ’s middags koelt het af naar zo’n 5 graden. En de eerste regendagen zijn een feit. En guess what… de eerste lekkage in huis is ook een feit. Wanneer het hard regent stroomt het water de keuken binnen. Nee, echt de wasmachine is het niet, de afvoerpijp is het ook niet… het is een slechte kit rand langs het enkele glas.

Over enkel glas gesproken, nu herinner ik me weer vroeger tijden, wanneer het water langs de binnenkant van de ramen liep (als het gaat vriezen ijsbloemen aan de binnenkant), niet van de lekkage, maar vanwege de kou buiten en de warmte binnen. Het is redelijk warm te stoken binnen. Dat is niet via centrale verwarming, maar via de airconditioning. Die kan je in plaats van koude lucht, warme lucht laten blazen. De rekening zal wel fors zijn voor Chinese begrippen. Want bijna geen Chinees die dat doet. Die lopen gewoon met hun jas aan in huis. Ook op het werk lopen ze met hun jas aan, muts op en sjaal om. En op school is het niet anders. Al moet ik wel eerlijk zeggen dat het alleen de Aziaten zijn die met jassen en dassen aan op school in de klas of kantoor zitten. De westerlingen trekken gewoon een trui aan! Want wie gaat er nu met zijn jas aan werken?

We vragen ons af hoe dat moet als het straks gaat vriezen. Zetten ze dan hun berenmuts op en trekken ze extra handschoenen aan? We zullen het zien. In ieder geval is het Anders…

Terugkomend op de airco, die stinkt als er warme lucht uit komt. In de supermarkten zijn airco reinigers te koop, maar geen idee hoe dat werkt en zo als gewoonlijk kunnen we de gebruiksaanwijzingen niet lezen. Dat was met de afstandsbedieningen van airco’s en televisie ook een hele toer. Alles in het Chinees. Het heeft dagen geduurd voordat we de juiste knoppen op de juiste tijd en voor de juiste toepassing wisten te vinden.

In de badkamer is geen verwarming…..dus je begrijpt dat het er nu al steenkoud is. Niet fijn hoor als je ’s nachts naar het toilet moet. De muren van het appartement zijn niet zo als in Nederland geïsoleerd, het is gewoon een enkel steens muur. In een van de kledingkasten die tegen de buitenmuur grenst, is de schimmel inmiddels aan het groeien. Gelukkig op tijd ontdekt en de inhoud van de kast in plastic dozen gestopt en in een andere kast geplaatst.

Ja, soms verlang je naar de behaaglijke warmte van Hollandse huizen. Dat het hier Anders is…..

Ik volg nog steeds Chinese les, hoewel de juf wel heeft gezegd om 2 weken pauze in te lassen. Dat heeft 2 redenen. P, mijn Nederlandse vriendin, is afgelopen vrijdag in het ziekenhuis in Shanghai bevallen van een prachtige zoon en komt maandag weer naar Changzhou. De andere reden is dat de juf het tijd vindt dat we meer zelf oefenen en studeren. We bakken er nog steeds weinig van.

Daarnaast heb ik elke vrijdagmorgen Chinese conversatie met een Chinese jongen die 6 jaar in Nederland heeft gestudeerd. Het werkt 2 kanten op. Goed voor zijn Nederlands en…… helaas minder voor mijn Chinees. We kletsen veel te veel in het Nederlands!

Ook anders is hoe ouders omgaan met hun kinderen. Chinese kinderen gaan net zoals in Nederland vanaf hun 4^e jaar naar school. Wij zijn blij als de school om 08.30 begint en om 15.30 uur is afgelopen. Woensdagmiddag vrij vinden wij heel belangrijk voor onze kinderen. Ze moeten toch ook nog kunnen spelen? Hoe anders is het in China. Daar begint de school om 07.30 of 08.00 uur. Omdat de school vaak niet om de hoek ligt, moeten de kinderen reizen en dat betekent vroeg op en laat thuis. Na schooltijd, vaak pas om 17.00 uur, is het de gewoonte dat de kinderen naar sportles gaan, naar muziekles en naar bijles. En dat 5 dagen in de week en op zaterdag vaak ook naar school, maar zeker naar sportles, muziekles of naar bijles. De kinderen zijn vaak pas tegen 19.00 uur thuis, dan moeten ze huiswerk maken. Niet gewoon 1 taakje, nee ze hebben zeker voor 2 tot 3 uur huiswerk. Veel Chinese kinderen liggen dan ook laat op bed …. en moeten weer vroeg op. Wij vinden dat kinderen slaap nodig hebben. Tenminste 8 tot 9 uur per nacht. Nou, dat geldt echt niet voor Chinese kinderen. Trouwens niet alleen voor Chinese kinderen. Ik hoorde deze week een soort grapje over goede of slechte scholen in Korea. Wanneer de kinderen 3 uur per nacht kunnen slapen zitten ze op een zeer slechte school, wanneer de kinderen 2 uur per nacht kunnen slapen zitten ze op een middelmatige school. Wanneer de kinderen 1 uur per nacht slapen pas dan zitten ze op een super goede school! Dat geeft dus wel aan hoe ouders in dit deel van Azië over scholen en leren denken. Het is wel triest dat de kinderen het geleerde niet in de praktijk durven brengen. Ze krijgen al vanaf de eerste klas lagere school Engelse les, maar zijn te bang om het te spreken, bang om een fout te maken. Want… een fout, je weet het vast nog: gezichtsverlies, het ergste dat een Aziaat kan overkomen. Naast het drillen van taal worden de kinderen ook gedrild in rekenen. Dat vak is het allerbelangrijkste in zowel China als Korea. Wij vinden lezen veel belangrijker. Want als je niet goed kan lezen heb je ook moeite met rekenen, aardrijkskunde, geschiedenis en ga zo maar door. Ook dat is Anders….

Onlangs moesten we een beroep doen op de klusjesman. In de badkamer stonk het naar riool. In huizen ouder dan 2 jaar zijn bij de afvoeren geen watersloten gemaakt. Het kan behoorlijk gaan ruiken…. Zo ook bij ons. Je belt dan niet rechtstreeks met de verhuurder… we kunnen elkaar niet verstaan. Maar, via de dochter en die zit op school en beantwoord pas in de avond de sms. Ze bespreekt het met haar moeder (de verhuurder) en sms’t de uitkomst. Morgen komen ze met de klusjesman kijken (en ik dacht er achteraan … en ruiken). Ze waren het er gelukkig gauw over eens. Er moest een waterslot worden gemaakt in de afvoer van de wasbak. Zo gezegd… iets later gedaan. Het duurt een dag of wat voordat de afspraak is gemaakt en het kleine Chineesje gewapend met allerlei attributen de afvoer komt maken. Zo’n 4 uur later is hij klaar. Hij gilt wat in het Chinees. Ik kan hem niet verstaan. Was het eerst zo dat ik in het Engels probeerde duidelijk te maken wat ik wilde zeggen, nu heb me bedacht dat ze dat ook niet verstaan haha.

Een paar dagen later brak op een onverklaarbare wijze de deurklink aan de binnenkant van de voordeur. Oei…. hoe komen we nu buiten? Gelukkig kan het met de sleutel via de binnenkant. Je moet er toch niet aan denken opgesloten te zitten. Dus, weer sms’en met de dochter van de verhuurster. Ze belt terug, want ze begrijpt er helemaal niets van. Stuur svp de klusjesman met een nieuwe deurklink! 2 dagen later komt het kleine klusjes Chineesje. Helaas, ook hij snapte niets van het verhaal en had dus de verkeerde spullen bij zich. Gewapend met de afgebroken klink was hij binnen 2 minuten en een stortvloed van woorden verdwenen. Dan denk je hij komt straks of in het ergste geval morgen weer terug. NOT. Na 2 dagen nog geen teken van het mannetje, Dus weer sms’en en bellen. Blijkt dat het mannetje een dergelijke klink niet kan vinden. Het duurt nog 4 dagen eer dat hij weer komt. Het moet een fluitje van een cent zijn. Maar ook dat is anders is China. Hij heeft de verkeerde spullen gekocht. Wel een goede klink, maar de plaat waarmee de klink wordt bevestigd heeft geen gat voor de sleutel! Toch wel essentieel om je deur op slot te kunnen doen. Het is inmiddels al weer 2 dagen geleden en de klink is nog steeds niet gerepareerd. Dat ligt echt niet aan het weekend, want hier komt de klusjesman, de boodschappenman, de ayi, de vuilnisman, de post en weet ik wat nog meer gewoon op zaterdag en zondag. Alle dagen in de week zijn hetzelfde voor een Chinees. Dat is nog eens wat Anders!

Over de vuilnisman gesproken. Hier doet men ook aan afvalscheiding. Zij het dan wel op de Chinese manier. Je stopt je afval allemaal in dezelfde plasticzak. Die gooi je in de werkelijk op elke 50 meter staande afvalcontainer(tje). En elk uur komt er een mannetje aangefietst met een grote kar achter of voor zijn fiets. Doet de container open en bekijkt alle vuilniszakken. Hij haalt de flessen er uit, de blikjes gaan apart, het karton gaat apart en de rest kiepert hij in een super grote plastic ton dat op zijn karretje staat. Ik zal je andere sappige details besparen. Maar op deze manier wordt het afval overal in China gescheiden. Hoe Anders kan het zijn!

Thuis heb ik mijn ‘eigen T’. Ze komt elke week een ochtend en daarna ruikt het huis weer heerlijk fris. In China heb ik een Ayi, dat betekent tante. Ze helpt de taitai en dat betekent huismanager. Haha, ben ik toch nog een manager. Als je hier geen ayi neemt ontneem je eigenlijk een arm Chinees gezin een baan. Het hoort er eigenlijk gewoon bij. Onze ayi komt 2 keer per week. Als zij poets, doe ik ondertussen de strijk. Niet mijn favoriete bezigheid, maar de ayi kan niet strijken. Maar daar gaat verandering in komen. Ze vindt het prachtig als ik bezig ben en deze week heb ik haar duidelijk gemaakt dat je alles kan leren, dus ook strijken. En weet je wat…ze wil het gaan proberen! We hebben afgesproken dat ze een maand krijgt om het strijken onder de knie te krijgen. Ze moet dan wel luisteren naar wat ik zeg en niet eigenwijs haar eigen gang gaan. Ik heb me al bedacht dat ze sommige stukken echt niet mag strijken, lijkt me te gevaarlijk met eigenwijze chinezen in huis. Ben reuze benieuwd hoe dit gaat aflopen. Natuurlijk houd ik je van deze verAndering graag op de hoogte!

Hoe Anders is ook het internet. Chinezen mogen niet Facebook-en, Twitter-en en YouTube bekijken. Voor deze dingen hebben we (gelukkig) een VPN verbinding.
Maar hoe tegenstrijdig is dit eigenlijk. Een VPN verbinding kan je hier gewoon kopen. Nou ja gewoon, het is natuurlijk illegaal. En dan nog, hoeveel buitenlanders wonen er tegenwoordig in China, hoeveel Chinezen gaan tegenwoordig buiten de landsgrenzen. Het is een beetje hypocriet dat dit niet mogelijk is. En nog hypocrieter…veel Chinese bedrijven kun je via Facebook volgen, via de VPN, dat dan weer wel.

Wanneer je niet met de VPN aan het surfen bent op het wereldwijdeweb, gebeurt het regelmatig dat de verbinding wordt verbroken. Je krijgt dan in beeld dat de internetverbinding is verbroken. Helemaal niet, want via de Ipad is het geen probleem om verder te surfen. Het betekent eigenlijk dat er iemand met je meekijkt en vind dat je teveel buitenlandse sites bezoekt. Sommige site zijn niet in een keer te benaderen, er komt dan eerst een politieagent op een surfplank in beeld, surfen niet toegestaan of zo, denk ik dan. Maar start je de pagina nog een keer dan wordt die vrolijk geladen. Wel gek dat je gevolgd wordt zonder dat je het in de gaten hebt. Ik hoorde deze week toch een verhaal. Er was een dame die een sms vanuit China naar haar vriendin in Europa had gestuurd. Ze had niet zo netjes geschreven over het Chinese leven. De volgende dag kon ze niet meer sms’en en bellen buiten China. Een telefoontje naar China Mobile. Ja mevrouw, uw sms en telefoon voor nummers buiten China is voor 2 weken geblokkeerd, want u heeft slechte dingen over China geschreven. Nou vraag ik je…. Dat zou je in Nederland toch niet (zomaar) gebeuren. Echter hier is het anders!

Dit krijg je dan in beeld:

Deze webpagina is niet beschikbaar

De verbinding met www.google.nl is verbroken.

Hier zijn enkele suggesties:

Laad deze webpagina later opnieuw.
Controleer uw internetverbinding. Start alle routers, modems, of andere netwerkapparaten die u gebruikt opnieuw op.

Nog iets Anders. Chinese werknemers van bijvoorbeeld restaurants, winkels, kapsalons staan ’s morgens vroeg voordat ze beginnen in een nette rij opgesteld. De manager spreekt ze toe, noem het peptalk. De werknemers doen daarna een dansje en gaan ‘vrolijk’ aan de slag. Ik zie het al gebeuren al het AH personeel staat ’s morgens om 07.00 uur op het Valkeniersplein. De manager spreekt ze toe, ze doen een dansje en gaan aan de slag. Een idee voor Nederlandse ondernemers. Het is Anders, dat wel, maar misschien is zijn medewerkers dan klantvriendelijker?

Het lijkt op een klaagzang. Dat is het zeker niet. Het is een groot verschil met wonen in Nederland en wonen in China. Maar voor geen goud zou ik de kennismaking met deze andere wereld willen missen.

Het is Anders………maar vooral ook FANTASTISCH!!!