Pasen wordt in China niet gevierd. Dus ook geen vrije 2e
paasdag voor Henk en Lars. Echter, in dezelfde week is het QingMing Festival
(zie eerdere blog). Dus 2e paasdag kan als vrije dag worden
gecompenseerd. Dat betekent een lang weekend vrij. Tijd voor een uitstapje.
Dit keer hebben we gekozen voor Chengdu.
De nieuwe chauffeur, DongDong genaamd, staat al vroeg bij
de North Gate klaar om ons naar Wuxi Airport te brengen. Het is een uurtje
rijden naar Wuxi en keurig op tijd levert DongDong ons af bij de departures.
De vlucht gaat om 07.55 rechtstreeks naar Chengdu. Na een
behoorlijke bumpie vlucht arriveren we ruim 2 uur later op Chengdu
International Airport. Een mega vliegveld, waar sinds kort ook KLM op vliegt
vanuit Amsterdam, maar dit terzijde.
Chengdu, wat ‘Perfecte Metropool’ betekend is de 5e
stad in China. Hoofdstad van de provincie Sichuan.
We worden opgehaald vanaf de airport en naar ons hotel
gebracht. http://www.buddhazenhotel.com/en/into.html
Het hotel ligt in een autovrij wijkje met heel veel
restaurantjes en toeristenwinkeltjes. Niet dat er honderden westerlingen
rondlopen, in onze gedachten toch het beeld van toeristen. Nee, het zijn, op
een enkele witneus na, allemaal Chinezen. Het is niet voor niets een vrij
weekend voor de Chinezen, ook zij trekken er tegenwoordig op uit.
 |
| BuddhaZen hotel |
 |
| toeristenwinkeltjes |
Eigenlijk moet ik zeggen dat ze niet het hele weekend
vrij hebben. Donderdag is een vrije dag vanwege het QingMing Festival en
vrijdag compenseren ze door op zondag gewoon weer aan het werk te gaan. Dus of
het nou een echte vrije dag is?
Afijn, na de snelle incheck in het hotel proberen we
ergens een restaurantje te vinden? Nou die zijn er in overvloed. Alleen…… alle
enge dingen of vies uitziende keukens met onleesbare menu’s lopen we snel voorbij.
En de maag begint steeds meer te knorren. Geen Starbucks
in de buurt voor een koffie met cake. Dan komen we bij een restaurant waar men wel
moeite wil doen om ons te begrijpen als we vragen of ze ook een menukaart met
plaatjes hebben. Die is er….10 plaatjes, en daarnaast zeker 200 Chinese keuzes
(genummerd, zoals een goed Chinees restaurant betaamt).
We wijzen een vis aan, groenten en we weten ook het
Chinese woord voor rijst en van de plaatselijke specialiteit verstaanbaar in
het Chinees uit te spreken. De plaatselijke specialiteit heet hong bao ji ding (kip
met nootjes, rode pepers, Sichuan zwarte pepers en groenten) en rijst is Mian
Fan (helaas niet zo makkelijk uit te spreken als dat het hier staat). Het
smaakt voortreffelijk. Biertje, cola en de gebruikelijke thee erbij en de
totale rekening voor het gehele gezin bedraagt precies 100 Yuan, oftewel 12 Euro
!
Met de buikjes rond lopen we door de wijk en komen bij de
Wenshu tempel. Deze Boeddhistische tempel is de grootste en best bewaarde
tempel in Chengdu.
 |
| hong bao ji ding |
Aan het eind van de middag komen we weer moe maar voldaan
terug in het hotel.
De volgende dag gaan we op pad met Jay, een lokale gids.
Via internet heb ik hem gevonden en afspraken gemaakt.
Jay heeft voor ons een auto met chauffeur geregeld en vol
vertrouwen stappen we in. Jay vertelt ons dat de chauffeur sinds drie maanden
deze fonkelnieuwe auto heeft. We vertrekken naar ons eerste doel: The Giant
Panda Breeding Centre. Na 5 minuten in de auto kijken we elkaar aan. Optrekken
voor een stoplicht in de 5e versnelling? Niet harder dan 30 rijden,
ook in de 5e versnelling? Het zal wel aan ons en het “ nieuwe rijden”
liggen.
Het Giant Panda Breeding Centre is een prachtig
aangelegde tuin met veel bamboebos natuurlijk. Dat is het voedsel voor deze
reuze dieren. Het is fijn dat we zo vroeg zijn. Nog geen giga rijen voor om de
dieren te bewonderen en bijkomend voordeel is dat op dit tijdstip van de dag de
dieren het meest actief zijn. We nemen ook een kijkje in de nursery. Op dit
moment zijn de bewoners zo’n 7 maanden oud. Het is een grappig gezicht deze
kleintjes te zien.
De reuze panda is een van de vele bedreigde diersoorten. En
natuurlijk bekend door het logo van het WWF/WNF. Omdat ze er door hun bolle vorm
van het gezicht en de zwarte ogen zo lief uitzien worden ze als ‘aaibaar’
beschouwd. En doordat ze zittend eten lijken ze ook een beetje op mensen.
Helaas, de reuzenpanda is niet ongevaarlijk voor de mens. De panda komt nog in
het wild voor in delen van Azië, men name in China. Ze leven in berggebieden die
niet al te hoog zijn en waar veel bamboe groeit. De mens heeft het leefgebied
van de panda’s steeds kleiner gemaakt. Het bosgebied is ontgonnen voor
landbouwgrond. Er schijnen in China nog ongeveer 1000 panda’s in het wild te
leven.
Hoewel de panda een planteneter is, is het toch een
roofdier. Een beer die vrijwel uitsluitend leeft van bamboe. Heel soms eet het
ook andere planten of kleine dieren. Het Giant Panda Breeding Centre heeft al
met veel succes gezorgd dat er nog steeds panda’s wonen in China.
Het was geweldig deze dieren real te zien. We verlaten
het park en stappen vol goede moed in de auto op weg naar Mount Qincheng.
Nog steeds kan, naar onze mening, de chauffeur het gaspedaal
niet vinden en schakelt hij van de eerste naar de vierde versnelling. Bij
stoplichten slaat de motor elke keer uit en dat heeft een oorverdovend getoeter
van medeweggebruikers tot gevolg. De gids en de chauffeur praten samen, soms
zacht, maar steeds vaker hard. Zouden ze ruzie hebben? In deze spiksplinternieuwe
auto is ook een tomtom ingebouwd. Maar, de chauffeur, eigenwijze Chinees,
luistert niet naar de commando’s van de aardige tomtom dame. We zien hoe hij
moet rijden, maar hij mist diverse afslagen. We rijden rondjes in de vijfde
versnelling en de gids houdt zich stevig vast aan de handgreep.
Als afleiding vraagt de gids of wij het al lunchtijd
vinden. Half 12 is lunchtijd in China en geen Chinees die daar vanaf wil
wijken.
Eerlijk gezegd lusten we wel wat. We worden uitgenodigd
om bij de ouders van Jay, de gids, te gaan eten. Dat lijkt ons wel wat. De
ouders zijn gepensioneerde boeren (de pensioen leeftijd voor Chinese mannen is
55 en voor vrouwen 50 jaar!) en wonen nog steeds op het platteland in hun
boerderij. We rijden over kleine landweggetjes op weg naar de boerderij.
Aangekomen staat de tafel al klaar en is moeder in de keuken druk bezig met het
bereiden van wel 10 gerechten. Ik vraag of ik een kijkje mag nemen in de
keuken? Nou ja, keuken? Een klein stenen hok met een soort aanrecht en een
apart tafeltje met een grote wok-brander er op. In de hoek van het aanrechtje
staat een grote pan (vergelijk het met een paella pan) boven een vuurtje. Er
zit tofu in. Ze maken het zelf door de sojabonen die ze verbouwen te malen in
een stenen molen en het vocht op te vangen. Daarna wordt het prutje in de pan
gekookt. Tofu is gezond zegt men, maar wij zijn er geen liefhebbers van.
 |
| Ultra modern boerenkeuken |
 |
| sojabonen pers |
 |
| Tofu staat te pruttelen |
Natuurlijk wordt er thee geschonken bij de maaltijd. Er
zijn diverse gerechten, veel groente gerechten, vers uit eigen tuin, een kipgerecht,
vers uit het kippenhok, een eiergerecht, vers, ook uit het kippenhok, een
worstgerecht, vers gemaakt van de eigen varkens.
Het toilet in het huis bestaat uit een gat in de grond.
Een hele belevenis om hier te zijn.
Jay vertelde dat zijn moeder het raar vindt dat hij ’s
nachts zijn email beantwoord. Hij moest zijn moeder, 51 jaar jong, uitleggen
dat hij als gids van over de hele wereld aanvragen krijgt voor rondleidingen en
dat er landen zijn die een andere tijd hebben. Andere tijd, vroeg zijn moeder,
hoe kan dat nou? Nou legde Jay aan zijn moeder uit, dat komt omdat de aarde
rond is en het daarom aan de ene kant van de wereld dag is en aan de andere
kant van de wereld nacht. Zijn moeder kon het niet geloven. Ja, het bestaat dus
nog echt. Mensen van een jaar of vijftig die niet weten dat de aarde rond is, dat
internet bestaat en dat er landen zijn waar een andere taal wordt gesproken.
Na de lunch stappen we weer in de fonkelnieuwe auto en “ sjezen”
met wel 40 kilometer per uur in de vijfde versnelling over de snelweg richting
Mount Qincheng. We worden links en rechts ingehaald en regelmatig gebruiken de
medeweggebruikers hun claxon. Onderweg is Jay druk aan het bellen. En schreeuwt
de chauffeur naar hem. We beginnen ons serieus af te vragen of deze chauffeur
wel een rijbewijs heeft?
Wanneer we uitstappen bij Mount Qincheng zegt Jay dat hij
voor de terugreis naar Chengdu een andere chauffeur heeft geregeld. Hij
verontschuldigd zich over het rijgedrag en vertelt dat hij bang was in de auto.
Het was namelijk de eerste keer dat hij met deze chauffeur op pad was.
We vertrouwen er op dat de nieuwe chauffeur wel kan
rijden!
Maar eerst, Mount Qincheng, de bakermat van het Taoïsme, een
van de vele World Heritage Sites in China. Het is gelegen in het zuidwesten van
het Dujiangyan Irrigation Project in de provincie Sichuan, op ongeveer
anderhalf uur rijden (wij deden er natuurlijk langer over!) van Chengdu. Het is
een prachtige plek met veel bomen. De berg, die wordt omgeven door vele pieken
heeft de vorm van een stad.
 |
| De top bereikt, kanjer! |
De berg wordt verdeeld in 2 delen, het voorste en
achterste deel. Het voorste deel is het belangrijkste deel met een oppervlakte
van ongeveer 15 vierkante kilometer. Er zijn veel historische
bezienswaardigheden waaronder het Jianfu Palace, het Shangqing Palace en de
Tianshi grot. Het achterste deel is meer voor de natuurliefhebber.
Nadat we de eerste tempel, Jianfu Palace gebouwd in de
Tang-dynastie (618-907) aan de voet van de berg hebben bekeken begint de klim
naar de op 1260 meter gelegen Pengzu Peak. Niet een mooi slingerend bergpad,
maar trappen, heel veel trappen. En vanwege het QingMing Festival zijn ook hier
Chinese toeristen, heel veel Chinese toeristen.
Halverwege nemen we de kabelbaan naar boven. Even geen
trappen klimmen. Helaas, de kabelbaan brengt ons niet helemaal naar de top. Dus
weer verder trappen klimmen, heel veel trappen klimmen en nog steeds Chinezen,
heel veel Chinezen.
Na de top moet je weer naar beneden. Dat is vanwege de
trappen nog erger dan naar boven. Dat zullen we morgen voelen in de benen!
De nieuwe chauffeur staat op ons te wachten en brengt ons
veilig en snel terug in naar Chengdu. Onderweg spotten we de auto’s, eens
kijken of de eerste chauffeur nog onderweg is. We zien hem niet, hij is vast
verdwaald.
De volgende morgen staat Leshan op het programma. De
Giant Buddha is het doel van het dagprogramma dat we met Jay gaan doen. Het is
een uurtje of 2 rijden naar Leshan. En gelukkig heeft Jay gezorgd voor een
bekwame chauffeur, zij het met een iets krappere auto, maar “who cares”?
Onderweg vraagt Jay of we naar de Buddha willen lopen,
trappen klimmen, of met de ferry willen. De ferry houdt in dat we de Buddha
vanaf het water kunnen zien. Na de trappenervaring van gisteren kiezen we voor
de ferry. Een goede keuze blijkt later. Nog steeds vanwege het vrije weekend
zijn er veel toeristen, lees Chinese toeristen. Ze beklimmen de trappen naar de
kop van de Buddha, zo’n 71 meter hoog. En dat klimmen gaat langzaam, tergend
langzaam. Een file van zwarte hoofden zien we vanaf het water. Het is prachtig
weer en een boottochtje dan ook zeer aangenaam. Voor de Buddha houdt de boot
stil. Wat een gigantisch bouwwerk.
 |
| File op de trap |
In 713 werd de bouw van deze reuze Buddha gestart en
geleid door een Chinese monnik, Haitong genaamd. Hij hoopte dat de Buddha de
drie rivieren die hier samen komen in bedwang zou houden en daardoor het
scheepvaartverkeer voor rampen zou behoeden. Helaas kampte het project met financiële
problemen. Maar, 70 jaar na de dood van Haitong werd de bouw weer opgepakt en
werd het project in 803 afgerond.
Doordat de stenen uit de rotswand in de rivier werd
gedumpt veranderde inderdaad de stroming van de rivier. Het werd veilig voor
passerende schepen.
Nog een vernuftig detail: er werd een uitgekiend drainagesysteem
in de Giant Buddha gemaakt. Het werkt nog steeds. Het omvat drainagebuizen die
in diverse delen van het lichaam zijn gemaakt om het regenwater af te voeren en
verwering van de Buddha te voorkomen.
Tijdens de bouw van de Buddha werd het werk beschermd
door een dertien verdiepingen tellende houten constructie die verguld was met
goud. De constructie beschermde de Buddha tegen regen en zon. Helaas werd de
constructie aan het einde van de Yuan-dynastie door de Mongolen verwoest en
geplunderd. Vanaf dat moment staat het stenen beeld bloot aan de elementen.
De 71 meter hoge zittende Buddha heeft nog wat andere
weetjes: van schouder tot schouder is hij 28 meter breed en de kleinste teen is
groot genoeg om een volwassene op te laten zitten. Er is een lokaal gezegde: “De
berg is een Buddha en de Buddha is een berg”. Dit gezegde komt voort uit het
feit dat de zittende Buddha onderdeel is van een aantal bergen naast elkaar die
vanaf de rivier, met een beetje fantasie, er uit ziet als een liggende Buddha
met de Leshan Giant Buddha als zijn hart.
Na de lunch rijden we terug naar het hotel in Chengdu. Tijd
voor een chill momentje. Om 18.00 uur haalt Jay ons weer op voor een hotpot
diner en daar de Sichuan Opera met de beroemde “face changing” act.
.JPG) |
| Hotpotten |
Een geweldig leuk weekend.
Wel bizar. Twee weken nadat we thuis zijn is er een
flinke aardbeving in de omgeving van Chengdu. Niet zo zwaar als in 2008, toen
was de schok 7,8 op de schaal van Richter. Het episch centrum bevond zich op 90
kilometer van de stad. Later bleek dat door deze beving er ruim (officiële)
51.000 doden zijn gevallen. Ook het Giant Panda Breeding Centre werd toen vernield.
Deze keer was de schok 6,8 op de schaal van Richter en was het epicentrum op 140
kilometer van Chengdu. Het aantal doden (officiële) is 200.
